Procedury bezpieczeństwa

PROCEDURA ZAPEWNIENIA BEZPIECZEŃSTWA
I ZDROWIA DZIECIOM PODCZAS POBYTU W PRZEDSZKOLU

Cele procedury:

zapewnienie bezpieczeństwa i zdrowia dzieciom przebywającym w przedszkolu,

ochrona dzieci przed zagrożeniami i ich skutkami,

kształtowanie w dzieciach nawyków dbania o własne bezpieczeństwo.

  • Definicja przedmiotu procedury.

Bezpieczeństwo to stan braku zagrożenia, stan spokoju i pewności;

Bezpieczeństwo dzieci w przedszkolu to zespół środków i urządzeń, których celem jest stworzenie warunków pobytu dzieci w przedszkolu eliminujących zagrożenie życia lub zdrowia dzieci.

W przedszkolu zapewnia się bezpieczeństwo dzieciom:

  • w budynku przedszkola,
  • na placu zabaw,
  • w czasie zajęć organizowanych przez przedszkole poza budynkiem przedszkola,
  • w czasie wycieczek i spacerów.
  • Kogo dotyczy procedura?

Do przestrzegania procedury zobowiązani są wszyscy pracownicy przedszkola oraz dyrektor.

  • Obowiązki, odpowiedzialność, upoważnienia osób realizujących zadanie, które jest przedmiotem procedury.

Dyrektor

  • ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny w przedszkolu;
  • zapewnia bezpieczne i higieniczne warunki pobytu dziecka w przedszkolu a także bezpieczne i higieniczne warunki uczestnictwa w zajęciach organizowanych przez przedszkole,
  • kontroluje obiekty należące do przedszkola pod kątem zapewnienia bezpiecznych
    i higienicznych warunków korzystania z tych obiektów: sporządza protokoły z kontroli obiektów: odpowiada za jakość pracy pracowników, za organizację pracy: opracowuje regulaminy i instrukcje związane z zapewnieniem bezpieczeństwa dzieciom.

Nauczyciele

  • są zobowiązani do nadzoru nad dziećmi przebywającymi w przedszkolu oraz do rzetelnego realizowania zadań związanych z powierzonym stanowiskiem;
  • zapewniają opiekę, wychowanie i uczenie się w atmosferze bezpieczeństwa;
  • upowszechniają wśród dzieci wiedzę o bezpieczeństwie oraz kształtują właściwą postawę wobec zagrożeń i sytuacji nadzwyczajnych;
  • są zobowiązani do przestrzegania przepisów prawa ogólnego i wewnętrznego.

Inni pracownicy przedszkola

  • są zobowiązani do rzetelnego realizowania zadań związanych z powierzonym stanowiskiem oraz z funkcją opiekuńczą i wychowawczą przedszkola;
  • pomagają nauczycielom w codziennej pracy wychowawczo – dydaktycznej;
  • są zobowiązani do przestrzegania przepisów prawa ogólnego i wewnętrznego.
  • Opis pracy.
  • statut Miejskiego Przedszkola nr 40, uchwalony przez radę pedagogiczną, określa szczegółowe zasady zapewniające dzieciom bezpieczeństwo i warunki ich pobytu
    w przedszkolu,
  • znajomość statutu wszyscy pracownicy potwierdzają własnoręcznym podpisem,
  • rodzice zapoznają się z zapisami statutu na pierwszym zebraniu organizacyjnym w danym roku szkolnym,
  • statut udostępniony jest na stronie bip przedszkola oraz w wersji papierowej w szatniach przedszkolnych,
  • rodzice potwierdzają znajomość statutu poprzez podpisanie oświadczenia, najpóźniej do 30 października każdego roku.
  • Dyrektor opracowuje regulamin korzystania z sali rytmicznej, regulamin korzystania
    z placu zabaw,regulamin organizacji spacerów i wycieczek, procedury postępowania
    w sytuacjach kryzysowych i nadzwyczajnych.
  • co roku do 31 sierpnia dyrektor przypomina treść w/w dokumentów wszystkim pracownikom przedszkola na zebraniu ogólnym przed rozpoczęciem nowego roku szkolnego,
  • nowo zatrudnieni pracownicy są zobowiązani do zapoznania się z treścią w/w dokumentów z chwilą zatrudnienia w przedszkolu, najpóźniej na drugi dzień od daty zatrudnienia,
  • znajomość statutu, regulaminów i procedur o których mowa w pkt. 5.2 wszyscy pracownicy potwierdzają własnoręcznym podpisem.
  • Komplet dokumentów dyrektor udostępnia pracownikom w pokoju nauczycielskim.
  • Dyrektor ma obowiązek na bieżąco monitorować stan budynku i terenu przedszkola pod kątem bezpieczeństwa i higieny.
  • Odbieranie dziecka z przedszkola.
  • za bezpieczeństwo dzieci w drodze do przedszkola i z przedszkola odpowiadają rodzice/prawni opiekunowie lub osoby przez nie upoważnione posiadające pełną zdolność do czynności prawnych,
  • w sprawowaniu opieki nad wychowankami, konieczne jest przestrzeganie przez rodziców obowiązku osobistego przyprowadzania i obierania dzieci z przedszkola. Dzieci mogą być również odbierane przez osoby upoważnione na piśmie, przez rodziców zapewniające dziecku pełne bezpieczeństwo,
  • osoba upoważniona w momencie odbioru dziecka powinna posiadać przy sobie dowód osobisty lub inny dokument umożliwiający stwierdzenie tożsamości osoby (ze zdjęciem) i na żądanie nauczycielki okazać go,
  • dziecko powinno być przyprowadzane do przedszkola w godz.6.30-8:15. Ewentualne spóźnienia rodzice są zobowiązani zgłosić telefonicznie lub poprzedniego dnia
    u wychowawcy,
  • osoba przyprowadzająca dziecko do przedszkola powinna w szatni przygotować dziecko do pobytu w przedszkolu, a następnie przekazać je pracownikowi przedszkola: nauczyciel, pomoc/ woźna oddziałowa. Niedopuszczalne jest pozostawienie dziecka samego w szatni (zarówno przy odprowadzaniu, jak i odbieraniu). Od momentu przekazania dziecka odpowiedzialność za jego bezpieczeństwo ponosi przedszkole,
  • Nauczyciel bierze pełną odpowiedzialność za dziecko od momentu jego wejścia do Sali,
  • przedszkole nie ponosi odpowiedzialności za dziecko pozostawione bez opieki rodziców
    w przedszkolu lub poza budynkiem przedszkola, w czasie przyprowadzania i odbierania dziecka,
  • dzieci powinny być przyprowadzane i odbierane z przedszkola w godzinach zadeklarowanych przez rodziców dziecka. W wyjątkowych przypadkach rodzice zobowiązani są do wcześniejszego powiadomienia nauczyciela danej grupy o zmianie godziny przyprowadzenia dziecka do przedszkola,
  • osoba odbierająca, jest zobowiązana poinformować nauczyciela o odbiorze dziecka,
  • rodzice/prawni opiekunowie mają obowiązek przyprowadzać do przedszkola dziecko zdrowe. Wszelkie dolegliwości dziecka zobowiązani są zgłaszać nauczycielowi i udzielać wyczerpujących informacji na ten temat, a także pozostawać do dyspozycji nauczyciela pod wskazanym numerem telefonu w razie nagłego pogorszenia stanu zdrowia,
  • nauczyciel ma prawo odmówić przyjęcia dziecka, jeśli jego stan wskazuje, że nie jest ono zdrowe,
  • W godzinach, w których wg arkusza organizacji przedszkola dopuszcza się łączenie grup odpowiedzialność za bezpieczeństwo dziecka ponosi nauczyciel, który jest umieszczony
    w harmonogramie czasu pracy dydaktycznej,
  • dzieci mogą przynosić swoje zabawki z domu po uzgodnieniu z nauczycielką, zgodnie
    z panującymi w grupie zasadami. Muszą to być zabawki bezpieczne. Za przyniesione zabawki odpowiada rodzic,
  • wydanie dziecka innym osobom, niż rodzice/prawni opiekunowie może nastąpić tylko
    w przypadku pisemnego upoważnienia podpisanego przez rodziców/ prawnych opiekunów. Wypełnione upoważnienie z wykazem osób odpowiedzialnych za odbiór dziecka z przedszkola rodzice/opiekunowie składają osobiście u nauczyciela grupy na początku roku szkolnego,
  • w przypadku odbierania dzieci z placu zabaw, rodzic/prawny opiekun lub osoba przez nich upoważniona, są zobowiązani podejść do nauczyciela i poinformować go o odbiorze dziecka z przedszkola,
  • przedszkole nie wydaje dziecka na prośbę rodzica/ prawnego opiekuna zgłaszaną telefonicznie,
  • w wyjątkowych sytuacjach dopuszcza się możliwość odbioru dziecka przez niepełnoletnie rodzeństwo, które ukończyło lat 16, na podstawie upoważnienia podpisanego przez rodziców. Upoważnienie zawiera zapis: „od momentu odebrania dziecka z przedszkola przez osobę upoważnioną, cała odpowiedzialność za zdrowie i życie dziecka spoczywa na osobie dającej upoważnienie”,
  • nauczyciel w razie najmniejszych wątpliwości, ma obowiązek sprawdzić zgodność danych osoby odbierającej dziecko z przedszkola z dokumentem tożsamości,
  • jeśli okaże się, że dane nie są zgodne, nauczyciel powiadamia rodziców/ prawnych opiekunów i dyrektora placówki oraz nie wydaje dziecka do wyjaśnienia sprawy,
  • ze względów sanitarnych, zabrania się wchodzenia do sal w butach oraz wprowadzania zwierzątna teren przedszkola.
  • Dziecko z przedszkola chce odebrać rodzic/prawny opiekun, osoba upoważniona  będąca pod wpływem alkoholu, narkotyków, zachowująca się agresywnie, która nie jest w stanie zapewnić dziecku bezpieczeństwa.
    • nauczyciel nie wydaje dziecka i zawiadamia dyrektora placówki,
    • zawiadamia o zaistniałym fakcie drugiego rodzica/ prawnego opiekuna lub inną osobę upoważnioną przez rodziców do odebrania dziecka z przedszkola,
    • w przypadku odmowy odebrania dziecka przez inne osoby upoważnione do odbioru, dyrektor lub nauczyciel powiadamia o zaistniałej sytuacji jednostkę policji,
    • po rozpoznaniu przez Policję sytuacji domowej dziecka, dyrektor przedszkola i Policja podejmują decyzję o dalszym postępowaniu w sprawie,
    • po zdarzeniu dyrektor przedszkola przeprowadza rozmowę z rodzicami w celu wyjaśnienia zaistniałej sytuacji oraz zobowiązuje ich do przestrzegania zasad określonych w procedurach bezpieczeństwa w przedszkolu,
    • po zakończeniu działań interwencyjnych dotyczących zaistniałego zdarzenia nauczyciel sporządza notatkę służbową i przekazuje ją dyrektorowi placówki,
    • jeśli ww. sytuacja powtarza się, dyrektor zobowiązany jest powiadomić Sąd Rodzinny – Wydział Rodzinny i Nieletnich oraz powiadomić rodziców o podjętych działaniach.

Nauczyciele zobowiązani są do zawierania umów z dziećmi warunkujących ich bezpieczeństwo na terenie przedszkola/ budynku, na placu przedszkolnym, w czasie wycieczek i spacerów oraz do egzekwowania, przestrzegania tychże umów przez dzieci.

  • Kiedy dziecko nie zostanie odebrane z przedszkola.
    • dyrektor lub pod jego nieobecność nauczyciel zawiadamia o zaistniałej sytuacji rodziców/prawnych opiekunów i zobowiązuje ich do niezwłocznego odebrania dziecka
      z przedszkola,
    • jeśli próba zawiadomienia rodziców się nie powiedzie, dyrektor lub nauczyciel zwraca się o pomoc do policji w celu ustalenia miejsca pobytu rodziców/ prawnych opiekunów,jeśli dziecko nie zostanie odebrane z przedszkola w godzinach otwarcia placówki, nauczyciel powiadamia o tym fakcie dyrektora przedszkola,
    • po konsultacji z policją dyrektor lub nauczyciel może:
      – podjąć decyzję o odprowadzeniu dziecka do domu, jeśli rodzice/prawni opiekunowie lub inne osoby upoważnione do odbioru dziecka są w domu i z obserwacji wynika, że mogą sprawować opiekę nad dzieckiem (np. nie są pod wpływem alkoholu, środków odurzających, itp.),

– zwrócić się do policji z prośbą o podjęcie dalszych działań przewidzianych prawem, łącznie z umieszczeniem dziecka w pogotowiu opiekuńczym,

  • nauczyciel sporządza ze zdarzenia notatkę służbową, którą przekazuje dyrektorowi przedszkola,
    • po zdarzeniu dyrektor przeprowadza rozmowę z rodzicami/prawnymi opiekunami dziecka w celu wyjaśnienia sytuacji oraz zobowiązuje ich do przestrzegania prawa obowiązującego w przedszkolu,
    • jeśli przypadki nieodbierania dziecka z przedszkola powtarzają się, dyrektor zobowiązany jest powiadomić Sąd Rodzinny i poinformować rodziców/prawnych opiekunów
      o podjętych działaniach.
  • Odbieranie dziecka z przedszkola przez rodziców rozwiedzionych, żyjących
    w separacji lub wolnym związku.
    • nauczyciel wydaje dziecko każdemu z rodziców, jeśli ma on zachowane prawa rodzicielskie, o ile postanowienie sądu nie stanowi inaczej,
    • jeśli do przedszkola zostanie dostarczone postanowienie sądu o sposobie sprawowania przez rodziców opieki nad dzieckiem, nauczyciel postępuje zgodnie z tym postanowieniem,
    • o każdej próbie odebrania dziecka przez rodzica/opiekuna nieuprawnionego do odbioru, nauczyciel powiadamia dyrektora przedszkola i rodzica/opiekuna sprawującego opiekę nad dzieckiem,
    • w sytuacji, kiedy oboje rodzice wykonują władzę rodzicielską a mimo to na terenie przedszkola dochodzi między nimi do sporów o odbiór dziecka, np. kłótnie rodziców, wyrywanie sobie dziecka, itp. nauczyciel lub dyrektor powiadamia policję.
  • Plac zabaw/ogród przedszkolny.
  • codziennie rano do godziny 830 woźny sprawdza teren przedszkola, przegrabiapiaskownice i likwiduje ewentualne zagrożenia – w razie potrzeby powiadamia o nich dyrektora przedszkola lub nauczyciela go zastępującego. W przypadku nieobecności
    i tego nauczyciela, powiadamia intendentkę a ta nauczycieli grup. Przegląd terenu przedszkola dokumentuje się w Zeszycie kontroli stanu bezpieczeństwa na placu zabaw;
  • przed każdym wyjściem na plac przeszkolony woźna oddziałowa/pomoc danej grupy sprawdza teren i likwiduje ewentualne zagrożenia – w razie potrzeby powiadamia nauczyciela i dyrektora o tym zagrożeniu. Przegląd terenu placu dokumentuje w Zeszycie kontroli stanu bezpieczeństwa na placu zabaw;
  • każdorazowo przed wyjściem grupy z budynku przedszkola nauczyciel przypomina dzieciom umowy:
  • dotyczące bezpieczeństwa przebywania na powietrzu i korzystania ze sprzętu terenowego, tylko wtedy, gdy stoi przy nim osoba dorosła;
  • zabaw w wyznaczonych granicach, niewchodzenie w krzaki itp.
  • nieoddalania się od grupy,
  • przychodzenia na zbiórkę na wezwanie nauczyciela;
  • niebrania niczego od ludzi zza ogrodzenia,
  • niebrania do rąk znalezionych przedmiotów,
  • powiadamiania osoby dorosłej o zauważonym niebezpieczeństwie,
  • podczas wychodzenia grupy dzieci z sali, nauczyciel zobowiązany jest do polecenia dzieciom ustawienia się parami, przelicza je, a po wyjściu z dziećmi z sali, poleca pomocy nauczyciela/woźnej sprawdzenie czy wszystkie dzieci opuściły salę,
  • nauczyciel zobowiązany jest do egzekwowania od dzieci spokojnego, wychodzenia
  • z budynku przedszkola, w parach,
  • w przypadku znalezienia przez dzieci przedmiotów niebezpiecznych jak: szkło, puszki, igły, strzykawki lub inne sprzęty pochodzenia medycznego itp., zabezpiecza je nauczyciel lub pomoc nauczyciela/woźna oddziałowa oraz powiadamia o fakcie dyrektora przedszkola lub zastępującego go nauczyciela,
  • nauczyciele zobowiązani są do sporządzania zapisów w dziennikach mówiących
    o realizacji zadań dotyczących bezpieczeństwa dzieci,
  • podczas pobytu dzieci na terenie przedszkolnym od pierwszych dni września nauczyciel uczy dzieci bezpiecznego korzystania z urządzeń terenowych zgodnie z zasadami bezpieczeństwa,
  • nauczyciel wychodzi do ogrodu z dziećmi, po uprzednim sprawdzeniu stanu terenu
    i sprzętu przez woźnego oraz pomoc nauczyciela/woźną (zapis wZeszycie Kontroli stanu bezpieczeństwa i higieny na placu zabaw),
  • w sytuacji zauważenia usterek uniemożliwiających zapewnienie bezpiecznych warunków pobytu i zabawy niezwłocznie zgłasza fakt nauczycielowi, a ten niezwłocznie informuje dyrektora przedszkola i nie korzysta z terenu do czasu usunięcia zagrożenia,
  • nauczyciel przestrzega wymogu, aby zabawy były organizowane zgodnie z zasadami bezpiecznego użytkowania placu zabaw/terenu przedszkolnego,
  • nauczyciel i pomoc nauczyciela/woźna zobowiązani są sprawdzać stan liczebny dzieci przed wyjściem na plac zabaw /teren przedszkolny, w trakcie pobytu i przed powrotem do sali,
  • podczas pobytu dzieci na placu zabaw/terenie przedszkolnym nauczyciel ma obowiązek czuwania nad bezpieczeństwem i organizowania dzieciom warunków do bezpiecznej zabawy,
  • podczas pobytu na placu zabaw/ terenie przedszkolnym dziecko może skorzystać z toalety znajdującej się w budynku przedszkola, udając się tam i powracając tylko pod opieką pomocy nauczyciela/woźnej, innego pracownika przedszkola upoważnionego przez nauczyciela lub wyznaczonego przez dyrektora przedszkola,
  • w czasie pobytu dzieci na placu zabaw/ terenie przedszkolnym bezpośrednią opiekę nad dziećmi sprawuje nauczyciel, pomaga mu pomoc nauczyciela/woźna (grupa 3-4latków),
  • w czasie pobytu dzieci na placu zabaw/terenie przedszkolnym brama musi być zamknięta, każdy nauczyciel ma obowiązek czuwać nad tym,
  • podczas pobytu kilku grup przedszkolnych na placu zabaw/ terenie przedszkolnym w tym samym czasie, niedopuszczalnym jest gromadzenie się nauczycielek i osób sprawujących opiekę nad dziećmi w jednym miejscu i prowadzenie rozmów,
  • nauczyciel i pomoc nauczyciela/woźna w czasie sprawowania opieki nad dziećmi nie prowadzą żadnych PRYWATNYCH rozmów z innymi osobami, zarówno osobistych jak
    i telefonicznych. Uwaga nauczyciela jest skupiona wyłącznie na powierzonych jego opiece dzieciach,
  • w czasie pobytu dzieci na placu zabaw/ terenie przedszkolnym bezpośrednią opiekę nad dziećmi sprawuje nauczyciel danej grupy,
  • w czasie pobytu na placu przedszkolnym nauczycielowi grupy dzieci 3- letnich obowiązkowo pomaga pomocnauczyciela/woźna oddziałowa i przebywa tam razem
    z nauczycielem i grupą,
  • nauczyciele pozostałych grup, w sytuacji , gdy uznają to za konieczne, mają prawo polecić pomocy nauczyciela/woźnej oddziałowej danej grupy uczestnictwo i pomoc przy dzieciach na placuprzedszkolnym,
  • w przypadku, gdy woźne grup 4-5-6 latków nie są na placu przedszkolnym, bo nauczyciel nie wyraził takiej potrzeby, woźne te są zobowiązane do utrzymania kontaktu z nauczycielem,
  • nauczyciel dba o stosowny ubiór dziecka, odpowiedni do pory roku i panującej temperatury,
  • w czasie dużego nasłonecznienia dzieci powinny być zaopatrzone w nakrycie głowy
    i w miarę możliwości przebywać w zacienieniu,
  • nauczyciel nie organizuje zajęć z dziećmi na powietrzu w warunkach atmosferycznych ku temu niesprzyjających (deszcz, silny wiatr, zbyt niska lub zbyt wysoka temperatura, burza),
  • w przypadku przebywania na terenie przedszkolnym więcej niż jednej grupy, wszystkie  nauczycielki czuwając nad bezpieczeństwem swojej grupy, mają baczenie na pozostałe dzieci i obowiązkowo reagują w sytuacji zagrożenia, bądź niewłaściwego zachowania dzieci,
  • dzieci wracają z terenu kolumną prowadzoną przez nauczyciela. Nauczyciel przed opuszczeniem terenu ma obowiązek sprawdzić czy wszystkie dzieci będące w danym dniu w jego grupie znajdują się w kolumnie.

Każdy pracownik, który jest świadkiem wypadku lub otrzymał wiadomość o wypadku, niezwłocznie zapewnia poszkodowanemu opiekę, udziela poszkodowanemu pierwszej pomocy
i sprawdza fachową pomoc medyczną, po czym powiadamia dyrektora lub nauczyciela go zastępującego, w przypadku nieobecności dyrektora.

o każdym wypadku dyrektor lub upoważniony przez niego pracownik (wyznaczony do zastępowania dyrektora w czasie jego nieobecności, a gdy go nie ma nauczyciel grupy, w której wydarzył się wypadek) zawiadamia niezwłocznie rodziców/ opiekunów prawnych, pracownika BHP, organ prowadzący przedszkole i przewodniczącego Rady Rodziców.

  • Spacer, wycieczka.
  • nauczyciel udając się z dziećmi na spacer, wycieczkę wyjazdową wypełnia kartę wycieczki oraz dokonuje zapisu w Rejestrze wyjść grupowych, podając liczbę dzieci oraz miejsce pobytu,
  • nauczyciele są zobowiązani do zgłoszenia i uzgodnienia każdej wycieczki z dyrektorem przedszkola na dwa dni przed wycieczką,
  • w trakcie trwania wycieczki w pobliskie tereny lub spaceru nadzór nad dziećmi sprawują: nauczyciel i pomoc nauczyciela/woźna oddziałowa (1 osoba na 15 dzieci),
  • w trakcie trwania wycieczki wyjazdowej nadzór nad dziećmi sprawują: nauczyciele, woźna oddziałowa, ewentualnie rodzice w stosunku 1 osoba dorosła na 10 dzieci,
  • w przypadku braku chętnych rodziców do pomocy w wycieczce wyjazdowej, dyrektor wyznacza innych pracowników do udziału w wycieczce wyjazdowej tak, by wymaganystosunek został zachowany,
  • w przypadku nieobecności woźnej oddziałowej, danej grupy, udział w wycieczce bierze inna pomoc nauczyciela/woźna oddziałowa, wyznaczona przez dyrektora lub nauczyciela go zastępującego,
  • całkowitą odpowiedzialność za zdrowie i życie dzieci podczas wycieczek ponosi nauczyciel,
  • w trakcie trwania wycieczki pieszej w pobliskie miejsca lub spaceru, nauczyciel wymaga od dzieci, by szły parami, para za parą,
  • w trakcie trwania wycieczki pieszej w pobliskie miejsca lub spaceru, podczas wyjść
    w pobliżu jezdni osoby opiekujące się dziećmi asekurują je idąc chodnikiem od strony ulicy,
  • przed każdym planowanymprzejściem przez ulicę, nauczyciel jest zobowiązany zatrzymać grupę (kolumnę) i przypomnieć z dziećmi zasady bezpiecznego przekraczania jezdni,
  • przejście przez ulicę odbywa się tylko w wyznaczonych miejscach, dzieci przechodzą sprawnie, parami; nauczyciel asekuruje je stojąc na środku jezdni.
  • Sala zajęć.
    • nauczyciel ma obowiązek wejść do sali pierwszy, by sprawdzić czy warunki do prowadzenia zajęć nie zagrażają bezpieczeństwu dzieci jak i jego. W szczególności powinien zwrócić uwagę na stan szyb w oknach, stan instalacji – lampy, kontakty, gniazdka elektryczne, stan mebli i krzesełek, zabawek,
    • jeśli sala zajęć nie odpowiada warunkom bezpieczeństwa, nauczyciel ma obowiązek zgłosić to do dyrektora przedszkola celem usunięcia usterek. Do czasu usunięcia usterek nauczyciel ma prawo odmówić prowadzenia zajęć w danym miejscu. Natomiast jeżeli zagrożenie pojawi się w trakcie trwania zajęć, należy natychmiast wyprowadzić dzieci
      z sali przerywając zajęcia i niezwłocznie powiadomić dyrektora przedszkola,
    • przed rozpoczęciem zajęć pomoc nauczyciela/woźna oddziałowa powinna zadbać
      o wywietrzenie Sali,
    • niedopuszczalne jest prowadzenie jakichkolwiek zajęć bez nadzoru upoważnionej do tego osoby,

Nauczyciel nie może pozostawić dzieci bez opieki. Jeśli musi wyjść, ma obowiązek zapewnić opiekę dzieciom na czas jego nieobecności przez innego nauczyciela lub pomoc nauczyciela/woźną. Ta sytuacja nie zwalnia nauczyciela z odpowiedzialności za dzieci pozostawione w sali.

  • nauczyciel obserwuje dzieci podczas zabaw, kieruje zabawą lub ją inspiruje. Ingeruje
    w konflikty między dziećmi, jeśli nie są w stanie same ich rozwiązać,
    • nauczyciel i pomoc nauczyciela/woźna w czasie sprawowania opieki nad dziećmi nie prowadzą żadnych PRYWATNYCH rozmów z innymi osobami, zarówno osobistych jak
      i telefonicznych. Uwaga nauczyciela jest skupiona wyłącznie na powierzonych jego opiece dzieciach,
    • pomoc nauczyciela/woźna dba o czystość, ład i porządek podczas trwania zajęć i po ich zakończeniu,
    • ćwiczenia i zabawy ruchowe prowadzone są z zastosowaniem metod i urządzeń zapewniających pełne bezpieczeństwo dzieci. Stan techniczny urządzeń i sprzętu gimnastycznego sprawdza się przed każdymi zajęciami,
    • stopień trudności i intensywność ćwiczeń dostosowuje się do wieku dzieci i ich sprawności fizycznej,
    • jeżeli dziecko chce skorzystać z toalety lub szatni (podczas zajęć ruchowych na sali) udaje się tam i powraca pod opieką pomocy nauczyciela/woźnej.

Przez cały czas pobytu dzieci w przedszkolu należy zapewnić odpowiednią opiekę
i bezpieczeństwo również przez systematyczne kontrole prowadzone przez personel pomocniczy zabezpieczeń wejść do przedszkola.

  • Bezpieczeństwo podczas zajęć dodatkowych.
    • za bezpieczeństwo dzieci uczestniczących w zajęciach dodatkowych wymagających opuszczenia przezdzieci sali, odpowiada prowadzący zajęcia od chwili zebrania dzieci na dane zajęcia do momentu przyprowadzenia ich z powrotem i oddanie pod opiekę nauczyciela grupy nad którą sprawuje opiekę,
    • niedopuszczalne jest podczas zajęć dodatkowych pozostawienie dzieci bez opieki.
    • w przypadku konieczności opuszczenia sali zajęć przez prowadzącego zajęcia dodatkowe, opieka nad dziećmi przekazywana jest innemu nauczycielowi lub pomocy nauczyciela/woźnej, który zaprowadza dzieci do ich grupy.
  • Pomoce nauczyciela/woźne przebywając w salach dzieci wykonują zadania opiekuńcze:
  • przed i po zajęciach wietrzą salę, pomagają nauczycielowi w przygotowaniu sali do zajęć oraz sprzątaniu po zajęciach,
  • fakt wykonywania przez pomoc nauczyciela/woźnej czynności porządkowych
    w pomieszczeniach innych niż sala danej grupy z przynależnymi pomieszczeniami, każdorazowo zgłaszany jest nauczycielowi.
  • Nauczyciele oraz pracownicy przedszkola nie mogą wykonywać żadnych zabiegów medycznych ani podawać lekarstw.

W przedszkolu może być podany lek dziecku tylko i wyłącznie w przypadku potwierdzonym na piśmie przez lekarza przy schorzeniach przewlekłych i alergii. Sposób podawania leku oraz zgoda rodzica musi być przekazana dyrektorowi przedszkola.

  • W przypadku zaobserwowania u dziecka objawów chorobowych (np. gorączka, wymioty, biegunka, wysypka, omdlenia, itp.) lub zaistnienia zdarzenia, powodującego uraz (np. skaleczenie, stłuczenie, ukąszenie, itp.) nauczyciel ma obowiązek niezwłocznie powiadomić rodziców/prawnych opiekunów dziecka, a w przypadku braku kontaktu lekarza.
  • Każdy pracownik wykonujący swoją pracę na terenie przedszkola nie może stwarzać zagrożenia dla dzieci, pracowników i innych osób przebywających na terenie przedszkola.
  • Pracownicy obsługi mają obowiązek przechowywać narzędzia pracy i środki czystości
    w miejscach do tego przeznaczonych, odpowiednio zabezpieczonych przed dostępem dzieci.
  • Wszyscy pracownicy powinni posiadać odpowiednie przeszkolenia z zakresu bhp, ochrony ppoż. oraz pierwszej pomocy przedmedycznej.
  • Osoby obce, wchodzące i opuszczające teren przedszkola
    • każdy pracownik przedszkola ma obowiązek monitorowania osób wchodzących na teren przedszkola,
    • z chwilą spotkania obcej osoby lub zauważeniu jej na terenie przedszkolnym przejmuje kontrolę nad tą osobą, w szczególności prosi o:

– podanie celu wizyty, nazwisko osoby z którą chce się widzieć obca osoba, prowadzi ją do właściwej celowi wizyty osoby, po załatwieniu sprawy osoba, do której przyszedł interesant odprowadza go do drzwi przedszkola, jeżeli nie może opuścić stanowiska pracy prosi innego pracownika o odprowadzenie interesanta do drzwi i je zamyka,

– w przypadku gdy obca osoba zachowuje się podejrzanie; nie ujawnia celu wizyty lub zachowuje się nienaturalnie bądź agresywnie, pracownik natychmiast powiadamia dyrektora lub w czasie jego nieobecności nauczyciela zastępującego dyrektora, który powiadamia policję.

  1. W sytuacjach które nie zostały uregulowane niniejszą procedurą, decyzje o trybie postępowania podejmuje dyrektor przedszkola.
  2. Wykaz dokumentów wykorzystywanych w trakcie pracy i potwierdzających jej wykonanie:
  3. Dzienniki
  4. Rejestr wyjść grupowych;
  5. Karty wycieczek
  6. Protokoły przeglądów
  7. Zeszyt kontroli stanu bezpieczeństwa na placu zabaw
  • Tryb dokonywania zmian w procedurze.

Zmian w procedurze dokonuje dyrektor na wniosek Rady Pedagogicznej.

PROCEDURA POSTĘPOWANIA Z DZIECKIEM SPRAWIAJĄCYM TRUDNOŚCI WYCHOWAWCZE I PRZEJAWIAJĄCYM AGRESJĘ

I. Cele procedury:

1. Osiągnięcie celów wychowania przedszkolnego określonych w podstawie programowej, w szczególności w zakresie budowania u wychowanków systemu wartości i wzmacniania orientacji w tym, co dobre, a co złe, w zakresie kształtowania u dzieci odporności emocjonalnej koniecznej do racjonalnego radzenia sobie w nowych i trudnych sytuacjach oraz w zakresie rozwijania umiejętności społecznych, które są niezbędne w poprawnych relacjach z dziećmi i dorosłymi.

2. Eliminowanie agresji jako zagrożenia dla bezpieczeństwa wychowanków korzystających ze świadczeń przedszkola oraz pracowników przedszkola.

3. Usprawnienie i zwiększenie skuteczności oddziaływań wychowawczych wobec dzieci wykazujących objawy zagrożenia niedostosowaniem społecznym.

4. Uświadomienie rodzicom dziecka ich roli w procesie wychowawczym

i wypracowanie metod współpracy pomiędzy przedszkolem, a rodzicami

 w pokonywaniu trudności wychowawczych.

5. Zapobieganie, we współpracy z rodzicami dziecka, zachowaniom niepożądanym dzieci, w szczególności o charakterze powtarzalnym.

6. Wskazanie działań zapobiegawczych (profilaktycznych) oraz naprawczych (korekcyjnych) w stosunku do zachowań dzieci sprawiających trudności wychowawcze.

II. Reguły postępowania doraźnego wobec przejawów agresji.

1. Zarówno każdy nauczyciel, jak i inny pracownik przedszkola zobowiązany jest do przeciwstawiania się przejawom agresji ze strony wychowanków.

2. Podejmując interwencję wobec agresywnego dziecka, należy dążyć do zapewnienia bezpieczeństwa wszystkim wychowankom, a także sobie.

3. Reakcja wobec przejawów agresji powinna być adekwatna do skali zagrożenia spowodowanego agresją, jak również do okoliczności zdarzenia, wieku i stopnia rozwoju sprawcy.

4. Podejmując interwencję wobec agresywnego dziecka, należy powstrzymać się od przejawiania w stosunku do niego agresji fizycznej i słownej. Reakcja powinna być stanowcza, a przekaz słowny prosty i jasny.

5. Użycie siły fizycznej jako środka przymusu jest ostatecznością w przypadku konieczności powstrzymania dziecka przed zadaniem ciosu innej osobie, w celu rozdzielenia bijących się dzieci, czy pozbawienia dziecka niebezpiecznego przedmiotu, jeśli odmawia ono jego dobrowolnego oddania.

6. Działaniom skierowanym na usunięcie bezpośredniego zagrożenia powinna

towarzyszyć próba wyciszenia dziecka poprzez rozmowę lub odwrócenie jego uwagi.

7. Wychowankowie, przeciwko którym skierowana była agresja, powinni zostać otoczeni opieką, a w razie doznania przez nich krzywdy powinna im zostać udzielona pomoc.

8. Pracownicy w stosunku do których dziecko użyło agresji informują
o zdarzeniu Dyrektora.

9. Osoba podejmująca interwencję, niebędąca wychowawcą grupy, do której uczęszcza agresywny wychowanek, informuje o zdarzeniu wychowawcę.

10. Wychowawca przeprowadza rozmowę z dzieckiem agresywnym w celu wyjaśnienia powodów niewłaściwego zachowania oraz o zdarzeniu informuje rodziców.

11. Fakt agresywnego zachowania dziecka powinien być jeszcze w tym samym dniu zgłoszony bezpośrednio rodzicowi odbierającemu w danym dniu dziecko
z przedszkola. Nauczyciel z zaistniałego zdarzenia wykonuję notatkę.

II. Reguły postępowania systemowego wobec dziecka sprawiającego

trudności wychowawcze i przejawiającego agresję

1. Wychowawca grupy w ramach działań profilaktycznych omawia z rodzicami wszystkich dzieci wzajemne relacje między przedszkolem, a środowiskiem rodzinnym dziecka, obowiązki w zakresie współdziałania w procesie wychowawczym oraz zakres odpowiedzialności za zachowanie dziecka.

2. Nauczyciel we współpracy z rodzicami podejmuje działania wychowawcze zmierzające do eliminacji trudności i rozwiązywania problemów dziecka. Wspólnie z rodzicami ustala sposób rozwiązania problemu.

3. W przypadku powtarzających się przejawów agresji i innych zachowań powodujących trudności wychowawcze nauczyciel informuje rodziców o dotychczas podjętych działaniach ukierunkowanych na korekcję niepożądanych zachowań dziecka oraz o zaplanowanych działaniach wychowawczych. Zobowiązuje rodziców do współpracy w realizacji przedstawionych czynności
i wskazuje zadania możliwe do podjęcia w środowisku rodzinnym dziecka. Działania te nauczyciel dokumentuje notatką służbową.

4. Nauczyciele zobowiązani są do wspomagania rodziców w pracy wychowawczej z dzieckiem, m.in. poprzez doradztwo w zakresie dobrych praktyk wychowawczych, wskazanie odpowiedniej literatury, proponowanie odpowiednich zabaw i ćwiczeń do realizacji w środowisku rodzinnym, przekazanie informacji o instytucjach wspomagających rodzinę.

5. Wychowawca dziecka sprawiającego trudności wychowawcze podejmuje działania w celu organizacji dla niego oraz ewentualnie także dla jego rodziców form pomocy psychologiczno-pedagogicznej zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami.

6. W przypadku nieskuteczności działań wynikających z chęci braku współpracy rodziców nauczyciel przedstawia problem „trudnego dziecka” na radzie pedagogicznej.

7. Jeżeli zachowanie nadal nie ulega poprawie, na temat zaistniałych problemów odbywa się wspólne spotkanie rodziców, wychowawcy i specjalisty w obecności dyrektora szkoły. Wychowawca w porozumieniu z rodzicami sugeruje badania psychologiczne lub inne oddziaływania w celu otrzymania dalszych wskazówek dotyczących prowadzenia dziecka. Wychowawca podejmuje działania w celu organizacji dla jego rodziców form pomocy psychologiczno- pedagogicznej.

8. O agresywnym zachowaniu rodzic podpisuje zgodę na przytrzymanie dziecka w sytuacjach, kiedy jego zachowanie zagraża bezpieczeństwu lub zdrowiu jego i innych.

9. Jeśli dziecko zagraża dzieciom i pracownikom przedszkola, rodzice dziecka mogą zostać poproszeni o odebranie dziecka z przedszkola.

10. W razie niemożliwości przezwyciężenia trudności wychowawczych, wynikającej z braku współpracy ze strony rodziców dziecka lub z innych zaniedbań obowiązków rodzicielskich, rada pedagogiczna rozważa poinformowanie o sytuacji sądu rodzinnego.

PROCEDURA POSTĘPOWANIA PODCZS WYSTĄPIENIA CHORÓB ZAKAŹNYCH, ZATRUĆ i PRZEZIĘBIEŃ NA TERENIE MP40 W ZIELONEJ GÓRZE

ROZDZIAŁ I

CEL PROCEDURY

§ 1

  1. Podstawowym celem organu prowadzącego przedszkole jest zapewnienie dzieciom bezpieczeństwa i utrzymanie higienicznych warunków w placówkach.
  2. Bezpieczeństwo wychowanków może być zagrożone, gdy zdrowe dzieci są zmuszone do kontaktu z chorymi dziećmi w grupie.
  3. Placówka nie może represjonować żadnego dziecka, a kwestia oceny, czy jest ono przeziębione i zaraża, czy zdrowe, jest kwestią subiektywną. Nauczyciel czy dyrektor nie może odmówić przyjęcia dziecka potencjalnie chorego.

§ 2

  1. Celem niniejszej procedury jest ustalenie zasad postępowania z dziećmi potencjalnie chorymi oraz ustalenie planów higieny w przedszkolu tak, aby zdrowe dzieci nie były narażane na niebezpieczeństwo zarażenia się od dziecka chorego lub ustalenie działań, które zminimalizują to ryzyko.
  2. Niniejsza procedura jest tylko wytyczną do postępowania, a wszystko jest kwestią zdrowego rozsądku, rozmów i współpracy z rodzicami.

ROZDZIAŁ II

PRZEDMIOT I ZAKRES STOSOWANIA

§ 3

  1. Przedmiotem procedury jest:
  2. określenie zasad postępowania z dzieckiem potencjalnie chorym,
  3. określenie zasad postępowania z dzieckiem chorym– objawy chorób,
  4. określenie zasad higieny w przedszkolu.
  5. Zakres stosowania dotyczy wszystkich pracowników przedszkola, wychowanków przedszkola, a także rodziców i opiekunów prawnych wychowanków placówki.

ROZDZIAŁ III

DEFINICJE I TERMINY

§ 4

  1. Choroba– jedno z podstawowych pojęć medycznych; ogólne określenie każdego odstępstwa od pełni zdrowiaorganizmu. Zdefiniowanie stanu chorobowego jest tak samo trudne, jak sprecyzowanie stanu pełni zdrowia. Choroba polega na zaburzeniu funkcji lub uszkodzeniu struktury organizmu. O zaistnieniu choroby można mówić wtedy, gdy działanie czynnika chorobotwórczego wywołuje niepożądane objawy, różniące się od czynności zdrowego organizmu.
  2. Przeziębienie– wirusowa infekcja górnych dróg oddechowych. Główne objawy to katar, kaszel, ból gardła ipodwyższona temperatura ciała. Objawy zwykle ustępują po 5–7 dniach.
  3. Zatrucie– zespół objawów chorobowych wywołanych działaniem trucizny na organizm.
  4. Wirusy (łac. virus– trucizna, jad)– skomplikowane cząsteczki organiczne niemające struktury komórkowej, zbudowane z białek i kwasów nukleinowych. Zawierają materiał genetyczny w postaci RNA (wirusy RNA) lub DNA, wykazują jednak zarówno cechy komórkowych organizmów żywych, jak i materii nieożywionej.
  5. Bakterie (łac. bacteria, od gr. Bakterion– pałeczka)– grupa mikroorganizmów, stanowiących osobne królestwo. Są tojednokomórkowce lub zespoły komórek o budowie prokariotycznej.
  6. Choroby zakaźne, choroby infekcyjne– grupa chorób, będących następstwem zakażenia ustroju czynnikiem zakaźnym i złamania sił odpornościowych organizmu (lub w odwrotnej kolejności) lub obecności w organizmie bioaktywnych toksyn (jadów) drobnoustrojów. Do niedawna mianem choroby zakaźnej określano choroby wywoływane także przez robaki (np. owsica), pierwotniaki (np. malaria) i małe stawonogi (np. wszawica). Obecnie te choroby nazywane są chorobami pasożytniczymi. Choroba zakaźna, która może łatwo przenosić się pomiędzy organizmami w sposób pośredni lub bezpośredni nosi nazwę choroby zaraźliwej.

ROZDZIAŁ IV

TRYB POSTĘPOWANIA

§ 5

Profilaktyka zdrowotna- działania mające na celu zapobieganie chorobom, poprzez ich wczesne wykrycie i leczenie.

Wyróżniamy następujące fazy profilaktyki zdrowotnej:

  • profilaktyka wczesna– utrwalanie prawidłowych wzorców zdrowego stylu życia,
  • profilaktyka pierwotna I fazy– zapobieganie chorobom poprzez kontrolowanie czynników ryzyka,
  • profilaktyka wtórna II fazy– zapobieganie konsekwencjom choroby poprzez jej wczesne wykrycie i leczenie,
  • profilaktyka III fazy– zahamowanie postępu choroby oraz ograniczenie powikłań.

Działania profilaktyki wczesnej:

  1. Zapewnienie dzieciom odpowiednich warunków sanitarnych, opiekuńczych i edukacyjnych (warunki techniczne– właściwa sprawność i ilość sanitariatów, dostęp do papieru toaletowego i ręczników papierowych, zapewnienie odpowiednich warunków przechowywania szczoteczek i kubeczków do mycia zębów; właściwy plan higieny i jego egzekwowanie; bezpieczeństwo zdrowotne żywności).
  2. Zdrowie to ruch– edukacja dzieci oraz zapewnienie właściwej sprawności fizycznej dzieci wpływa na zmniejszenie ilości zachorowań, zmusza organizm do zwiększenia wysiłku fizycznego, immunologicznego i metabolizmu, przez co wzmacnia układ odpornościowy wychowanka.
  3. Zapewnienie dopływu świeżego powietrza do sal dydaktycznych– wymiana powietrza powinna zapewnić użytkownikowi komfort fizjologiczny, czyli środowiska, w którym stężeniazanieczyszczeń gazowych oraz produkty metabolizmu (CO², para wodna, zapachy) będą utrzymywane na dopuszczalnym poziomie. Nie można otwierać okien podczas obecności wychowanków w sali dydaktycznej, ponieważ może to doprowadzić do wychłodzenia organizmu dziecka i przewiania, co sprzyja rozwojowi chorób, przeziębień
    i osłabia układ odpornościowy wychowanków.
  4. Edukacja dzieci w zakresie:
  5. prawidłowego korzystania z sanitariatów (podnoszenie, opuszczanie deski sedesowej, spuszczanie wody),
  6. mycia rąk po skorzystaniu z toalety,
  7. mycia rąk przed posiłkami,
  8. prawidłowego zachowania się przy stole (korzystanie przez wychowanka tylko z jego sztućców, spożywanie posiłków tylko z talerza danego wychowanka, picie napojów tylko z kubka, który został przewidziany dla danego dziecka, itp.),
  9. zakazu wkładania zabawek do buzi, przestrzegania przed całowaniem się dzieci
    i zabawek, ochrony przed wkładaniem rąk do buzi, obgryzania paznokci, itp.,
  10. prawidłowego zachowania się podczas kichania i kaszlu, wycierania nosa
    w jednorazową chusteczkę.
  11. Współpraca z rodzicami w zakresie higieny dzieci oraz zdrowia. Apel do rodziców (prawnych opiekunów):

„Rodzicu! Prosimy- licz się z innymi! Nie narażaj cudzych dzieci, nie stawiaj w trudnej sytuacji ich rodziców. Pamiętaj, że Twojemu dziecku w chorobie najlepiej będzie w ciepłym łóżku. Wylecz w ten sposób nawet zwykły katar czy kaszel, by nie przekształciły się w coś znacznie groźniejszego. Licz się też z tym, że w malej grupie raz “sprzedana” choroba może powrócić do Twojego dziecka w znacznie poważniejszej postaci. Bądź rozsądny- sam opiekuj się chorym dzieckiem, przede wszystkim dla jego dobra.”

§ 6

Postępowanie z dzieckiem potencjalnie chorym w przedszkolu

  1. Rodzice powinni wiedzieć, że nie wolno przyprowadzać do przedszkola dzieci, które są chore, jeżeli zauważyli każde odstępstwo od pełni zdrowia organizmu (dziecko ma gorączkę, kaszel, katar, wysypkę lub zmiany skórne, biegunkę, wymiotuje, nie chce spożywać pokarmów, skarży się na ból gardła itp.). Jedynym odstępstwem od tej reguły mogą być objawy chorobowe wynikające z alergii dziecka, ale o tym należy powiadomić nauczyciela.
  2. Nauczyciel nie ma prawa odmówić przyjęcia dziecka do przedszkola, ponieważ nie jest
    w stanie określić czy dziecko jest chore. Zadaniem statutowym przedszkola jest zapewnienie opieki dzieciom i bezpieczeństwa. Przyjmując odpowiedzialność za dziecko potencjalnie chore, informujemy rodzica lub opiekuna prawnego, że może zostać wezwany do odebrania dziecka z przedszkola i udania się z nim do lekarza przy pogorszeniu stanu zdrowia, a w przypadku wystąpienia zagrożenia dla zdrowia i życia dziecka zostanie wezwana pomoc lekarska- pogotowie ratunkowe.
  3. Nauczyciel nie może przyjąć pod swoją odpowiedzialność dziecka, które ma biegunkę, słania się na nogach, jest półprzytomne ze względu na wysoką temperaturę ciała, ma duszności, zmiany skórne świadczące o chorobie zakaźnej lub występowaniu pasożytów
    u dziecka lub wymiotuje.
  4. Dziecko potencjalnie chore, lub u którego występują objawy chorobowe należy odizolować od grupy dzieci zdrowych. Nie jest to dyskryminacja dziecka, o czym należy poinformować rodziców, lecz tylko prewencja prozdrowotna.
  5. Rodzice mają obowiązek zgłaszania nauczycielowi lub dyrekcji wszelkich poważnych dolegliwości i chorób zakaźnych lub pasożytniczych dziecka. Nauczyciel ma obowiązek poinformować pozostałych rodziców o zaistniałej sytuacji i zwrócenia uwagi na niepokojące objawy u dzieci.
  6. W przypadku stwierdzenia wystąpienia chorób zakaźnych, zatruć pokarmowych lub przebywania na terenie przedszkola dzieci chorych, należy wzmóc ochronę higieniczną. Zwiększyć częstotliwość mycia i dezynfekcji stołów, sanitariatów i zabawek.
  7. Przy odbiorze dziecka z przedszkola nauczycielka przekazuje rodzicom informację
    o niepokojącym samopoczuciu lub zauważonych zmianach w zachowaniu dziecka w czasie pobytu w przedszkolu.
  8. Nauczyciel nie jest zobowiązany do udzielania świadczeń zdrowotnych. To zadanie dotyczy lekarza, pielęgniarki czy ratownika medycznego. Nauczyciel, któremu powierza się bezpieczeństwo, zdrowie i życie dziecka, powinien zdawać sobie sprawę
    z odpowiedzialności, jaka na nim spoczywa. Dlatego też musi pamiętać, że pierwsza pomoc z jego strony, to jedynie doraźna, czasowa pomoc, zanim dotrze fachowa
    i wykwalifikowana siła medyczna.
  9. W przedszkolu nie podaje się dzieciom żadnych leków doustnych, wziewnych oraz
    w postaci maści i żelu.
  10. W przypadku wystąpienia u dziecka choroby zakaźnej przedszkole ma prawo żądać od rodzica, a rodzice są zobowiązani do przedłożenia zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego zakończenie leczenia.
  11. Istnieją okoliczności, w których nauczyciel może podać dziecku lek (zgodnie ze stanowiskiem Ministra Zdrowia z dnia 29 listopada 2010 roku w sprawie podawania leków dzieciom przez nauczycieli w placówkach oświatowych). Dzieje się tak tylko w odniesieniu do dziecka z chorobą przewlekłą, kiedy występuje konieczność stałego podawania mu leków. Rodzice dziecka przed przyjęciem do placówki zobowiązani są do przedłożenia informacji: na jaką chorobę dziecko choruje, jakie leki na zlecenie lekarza zażywa (nazwa leku, sposób dawkowania).

Konieczne jest również dołączenie zlecenia lekarskiego oraz pisemnego upoważnienia do podawania dziecku leków (zał. 1).

Nauczyciel musi wyrazić zgodę na to, że będzie podawać dziecku leki ( zał. 2). Wymóg pisemnego upoważnienia dotyczy również sytuacji, gdy stan zdrowia dziecka wymaga wykonania innych czynności (np. kontroli poziomu cukru we krwi u dziecka chorego na cukrzycę, podania leku drogą wziewną dziecku choremu na astmę).

  1. W przypadku wystąpienia u dzieci chorób pasożytniczych, zakaźnych nauczyciel natychmiast powiadamia rodzica o wystąpieniu u dziecka choroby- rodzice, są zobowiązani do niezwłocznego odebrania dziecka z przedszkola i podjęcia leczenia.
  2. Przedszkole niezwłocznie powiadamia innych rodziców o wystąpieniu przypadków choroby pasożytniczej lub zakaźnej wśród dzieci.
  3. Rodzic zobowiązany jest do regularnego sprawdzania czystości skóry, włosów dziecka
    w celu wykrywania ewentualnej obecności pasożytów. W przypadku zaobserwowania choroby rodzic niezwłocznie powiadamia o tym fakcie przedszkole.
  4. Obowiązek wykonania zabiegów w celu skutecznego usunięcia chorób pasożytniczych spoczywa na rodzicach.
  5. W trakcie leczenia dziecko powinno pozostać w domu, żeby zapobiec przenoszeniu się choroby na inne dzieci uczęszczające do przedszkola. Dziecko wraca do przedszkola po zakończeniu leczenia. Rodzice (opiekunowie prawni) dziecka, po przebytej chorobie zakaźnej/pasożytniczej, zobowiązani są do dostarczenia zaświadczenia od lekarza rodzinnego, że dziecko jest po zakończeniu leczenia, nie jest chore i nie jest możliwym źródłem zarażenia dla innych wychowanków przedszkola.

§ 7

Rozpoznawanie chorób wśród dzieci

  1. Szkarlatyna, jak potocznie nazywa się płonicę, jest zakaźną chorobą bakteryjną, głównie wieku dziecięcego, wywoływaną przez paciorkowce z grupy A. Zakażenia tą grupą paciorkowców to najczęstsze zakażenia u dzieci, w tym sensie wymagające szczególnej czujności, iż mogą one po ostrym okresie choroby pozostawić stan nosicielstwa, jak
    i długotrwałe następstwa w postaci mniej lub bardziej ciężkich i niebezpiecznych dla zdrowia powikłań. Szczyt zachorowań przypada na miesiące jesienne i zimowe, wtedy odnotowuje się największą liczbę nowych infekcji. Zarazić szkarlatyną można się nie tylko od osoby chorej na tą samą chorobę. Infekcję można nabyć również od chorego na anginę paciorkowcową- chorobę występującą stosunkowo często w każdej grupie wiekowej, jak
    i od zdrowego nosiciela paciorkowca- jednak w tym ostatnim przypadku zdarza się to bardzo rzadko. Zakażenie przenosi się drogą kropelkową, nie jest konieczny nawet bezpośredni kontakt z chorym, gdyż można zarazić się również przez używane przez niego rzeczy, w tym odzież, ręczniki, bieliznę pościelową czy inne osobiste przedmioty codziennego użytku. Początek choroby jest ostry- rozpoczyna się wysoką gorączką sięgającą 39-40 °C, ogólnym “rozbiciem” oraz złym samopoczuciem. Mogą wystąpić również bóle brzucha, uporczywe nudności, u dzieci zaś często pojawiają się wymioty. Od samego początku choroby mamy do czynienia ze zmianami w gardle- migdałki są powiększone, żywoczerwone, zwykle także pokryte nalotem. Czasami można się również spotkać z klasyczną ropną anginą. Łuki podniebienne są przekrwione, intensywnie czerwone.
  2. Angina jest powszechnie znana, jako zapalenie migdałków. W swoim przebiegu atakuje migdałki podniebne, a także błonę śluzową gardła. Inaczej mówiąc jest to choroba infekcyjna wywoływana najczęściej przez paciorkowce beta– hemolizujące z grupy A,
    a także przez wirusy, które za typowe uznaje się przy przeziębieniu. Angina może być wirusowa, bakteryjna, wrzodziejąca, która spowodowana jest wirusami lub bakteriami. Szczególnie niebezpieczna jest odmiana anginy wywołana przez paciorkowce beta- hemolizujące z grupy A, która może przyczynić się do powstawania chorób serca, nerek oraz stawów. Angina jest to choroba zakaźna, która głównie przenoszona jest drogą kropelkową. Do grupy, która w szczególności narażona jest na zachorowanie na tę chorobę zalicza się dzieci. Niemal każde dziecko, chociaż raz w życiu choruje na anginę. Głównie chorują dzieci między czwartym a siódmym rokiem życie. Do najczęstszych przyczyn wystąpienia zachorowania można zaliczyć między innymi kontakt z osobą która jest zarażona i niedostateczną higienę osobistą. Do zarażenia się anginą może również dojść poprzez dotyk, wystarczy korzystać z rzeczy, z których uprzednio korzystał chory. Wówczas na naszych dłoniach znajduje się bardzo dużo bakterii i po dotknięciu dłońmi nosa lub ust następuje zakażenie. Jej przyczyny są bardzo złożone i zarażenie może pochodzić z różnych źródeł.

Główne objawy w przypadku anginy bakteryjnej oraz wirusowej są identyczne, charakteryzują się:

•          nagłym występowaniem,

•           uczuciem ogólnego rozbicia,

•           gorączką do 40°C,

•           gwałtownym i ostrym kaszlem,

•           znacznym powiększeniem bocznych, szyjnych węzłów chłonnych,

•           bólami głowy, mięśni oraz stawów,

•           bólem oraz znacznym zaczerwienieniem gardła,

•           problemem z przełykaniem,

•           powiększeniem migdałków,

•           utrudnionym oddychaniem,

•           czasami może pojawić się nieprzyjemny zapach z ust.

Ponadto przy odmianie bakteryjnej charakterystyczne są białe plamy w okolicach migdałków.

Angina stanowi również jeden z głównych objawów dla przeważającej liczby przypadków mononukleozy zakaźnej, wówczas występuje zazwyczaj odmiana kataralna, błonica bądź angina wrzodziejąca.

  • Sepsa, inaczej posocznica, wbrew pozorom nie jest chorobą, a jedynie specyficzną reakcją organizmu na zakażenie. Jest bardzo niebezpieczna, zwłaszcza dla dzieci, osób starszych lub osób o obniżonej odporności np. podczas leczenia szpitalnego. Cechuje ją wysoka śmiertelność– około 30% osób, u których wystąpiła taka reakcja na zakażenie, umiera. Posocznica jest ogólnoustrojową reakcją na zakażenie. To, czy jakiemuś schorzeniu towarzyszyć będzie sepsa jest kwestią indywidualną– u osób, które mają odpowiednie predyspozycje pojawić się może nawet w wyniku pozornie niegroźnych zakażeń. Zagrożenie stwarza przebywanie w dużych skupiskach ludzkich– centrach handlowych, przedszkolach, żłobkach.

W początkowej fazie sepsę charakteryzują następujące objawy: przyspieszona czynność serca, temperatura ciała poniżej 360C, lub powyżej 380C, przyspieszony oddech. Ponadto, pojawiają się objawy charakterystyczne dla zakażenia, które wywołało posocznicę.
W przebiegu sepsy może też wystąpić charakterystyczna, drobna, czerwona lub sina wysypka– nie znika ona pod wpływem ucisku.

W zapobieganiu sepsie istotne jest zwalczanie wszelkich potencjalnych źródeł rozwoju zakażenia i chorób– leczenie nawet drobnych przeziębień czy próchnicy. Powinno się także wzmacniać odporność organizmu i unikać przyjmowania bez ważnego powodu antybiotyków, które osłabiają organizm. Nie istnieje szczepionka przeciwko sepsie, można jednak zaszczepić się przeciw np. pneumokokom, które bardzo często ją powodują.

  • Świerzb jest zakaźną chorobą skóry, którą powodują pasożyty, jakimi są świerzbowce. Dolegliwość ta występuje zarówno u zwierząt, jak i ludzi. W tym drugim przypadku chorobę powoduje świerzbowiec ludzki. Skóra zostaje zaatakowana przez samicę świerzbowca, która wnika w głąb naskórka i tam składa swoje jaja. Samica pasożyta jest w stanie złożyć dziennie przynajmniej dwa takie jaja. Gdy z jaj wyklują się larwy, a trwa to zwykle ok. trzech tygodni, przemieszczają się one na powierzchnię skóry, a następnie dojrzewają. Wówczas w okolicach, w których zagnieździły się larwy, pojawiają się zmiany skórne w postaci czerwonej i swędzącej wysypki. Świerzb najczęściej występuje na stopach, łokciach, kostkach na dłoniach między palcami, w okolicach pępka i brodawek, czasem w okolicach męskich i żeńskich narządów płciowych. Badania wykazują, że przypadłość ta pojawia się często u dzieci, które często korzystają z placówek publicznych lub bawią się na dużych placach zabaw. Najczęstszym sposobem zarażenia się tą chorobą jest bezpośredni kontakt z innym chorym, zarówno powierzchowny, jak i bardziej intymny. Rzadziej zarażamy się poprzez np. dotknięcie pościeli czy ręcznika, z którego korzystał pacjent. Jeśli w pomieszczeniu, w którym znajduje się osoba chora, przebywają inni domownicy warto zdezynfekować podłogi, dywany, zmieniać ręczniki, (a najlepiej nie dzielić ich z osobą zarażoną) oraz zmieniać często pościel. Należy także unikać bezpośredniego kontaktu fizycznego z osobą chorą.

Niestety rozpoznanie choroby bywa niekiedy trudne, zwłaszcza wśród osób mocno dbających o higienę osobistą, ponieważ może ona przypominać, dzięki towarzyszącym jej dolegliwościom, zwykłą alergię. Jeśli jednak mamy do czynienia z powyższymi objawami, należy jak najszybciej udać się do dermatologa. Gdy choroba zostanie wykryta we wczesnym jej stadium, leczenie będzie krótkie i nieuciążliwe, a objawy powinny szybko minąć.

Świerzb może zaatakować dziecko w każdym możliwy miejscu, dlatego ciężko zapobiegać tej chorobie. Jednak warto regularnie przeprowadzać badania dzieci w szkole, przedszkolu lub innym większym skupisku, by wykluczyć możliwość wystąpienia zakażenia.

  • Ospa wietrzna to choroba zakaźna wywoływana przez kontakt z wirusem ospy wietrznej
    i półpaśca Choroba przenosi się z człowieka na człowieka. W klimacie umiarkowanym, zachorowania najczęściej odnotowywane są późną zimą i wczesną wiosną. Tuż po zakażeniu, wirus namnaża się w jamie nosowo-gardłowej i okolicznych węzłach chłonnych. Po 4-6 dniach przechodzi do krwiobiegu, narządów wewnętrznych (m.in. wątroby, śledziony) i układu nerwowego. Charakterystyczna wysypka występuje podczas kolejnej fazy rozsiewu wirusa, trwającej od 3– 7 dni. Może ona pojawić się nie tylko na skórze, ale również na błonach śluzowych (okolice jamy ustnej i nosowo-gardłowej, rzadziej w obrębie śluzówek krtani i tchawicy, odbytu, narządów płciowych, na rogówce i spojówkach). Pęcherzyki na śluzówkach przechodzą w bolesne, płytkie owrzodzenia. Uciążliwej wysypce skórnej w postaci swędzących, grudkowo-pęcherzykowych wykwitów zazwyczaj towarzyszy gorączka do 39ºC i złe samopoczucie. Głównym źródłem zakażenia jest człowiek chory na ospę wietrzną. Wirus przenoszony jest drogą kropelkową, przez kontakt bezpośredni i pośrednio przez materiał świeżo zanieczyszczony zawartością pęcherzyków od chorej osoby. Uznaje się, że wykwity ospowe (wysypka) mogą być źródłem zakażenia aż do momentu wytworzenia się w ich miejscu strupka. Źródłem zakażenia mogą być także osoby chore na półpasiec, jednak prawdopodobieństwo przeniesienia wirusa jest w tym przypadku dużo niższe.
  • Różyczka jest chorobą o dwóch obliczach. Nabyta jest przeważnie niegroźna. Przebiega z wysypką i objawami grypopodobnymi. Jest silnie zakaźna, a chorują na nią głównie dzieci nabywając tym samym odporność na wiele lat. Zakażenie następuje drogą kropelkową lub przez bezpośredni kontakt z materiałem zakaźnym, np. wydzieliną z dróg oddechowych, moczem, kałem, krwią. Zarazić się można od osoby chorej w okresie od 7 dni przed i do 14 dni po wystąpieniu wysypki. W populacjach nieszczepionych choroba występuje w postaci epidemii, co 6-9 lat, głównie zimą i wczesną wiosną. Przed wprowadzeniem szczepień zachorowalność na różyczkę była największa u dzieci w wieku przedszkolnym
    i w pierwszych klasach szkoły podstawowej.
  • Grypa– ostra choroba zakaźna układu oddechowego wywołana zakażeniem wirusem grypy. Grypa przenosi się pomiędzy ludźmi drogą kropelkową (np. podczas kichania),
    a największa ilość zachorowań występuje podczas sezonowych epidemii. Niedoleczona grypa może prowadzić m.in. do wirusowego zapalenia płuc i oskrzeli, zapalenia zatok,
    a nawet zapalenia mięśnia sercowego oraz mózgu. Na wystąpienie powikłań wymagających leczenia szpitalnego szczególnie wrażliwe są dzieci pomiędzy 6 a 24 miesiącem życia, dlatego wymagają one stałej opieki lekarskiej.

Grypę leczy się objawowo. Nie należy jej nigdy lekceważyć i trzeba stosować się do zaleceń lekarza. Chore dziecko powinno pozostać w łóżku w dobrze przewietrzonym pokoju.

  • Odra– najpoważniejsza wirusowa choroba dzieci. Chorobę, której cechą charakterystyczną jest drobna wysypka na ciele, wywołuje wirus z rodziny paramyksowirusów, który obecny jest w śluzie z nosa i gardła dzieci lub dorosłych. Chory zakaża się drogą kropelkową (kaszel, kichanie). Jeszcze przed wprowadzeniem obowiązkowych szczepień największą liczbę zachorowań notowano w miesiącach wiosennych. Możliwość zakażenia pojawia się już na 5 dni przed wystąpieniem wysypki i utrzymuje się przez kolejne 5 dni po jej pojawieniu. Czas wylęgania się odry to 9-15 dni od kontaktu z chorym do pojawienia się wysypki. Niekiedy po przebyciu odry pojawiają się komplikacje takie jak zapalenie ucha środkowego, biegunka, zapalenie mięśnia sercowego, zapalenie opon mózgowych
    i najgroźniejsze– odrowe zapalenie mózgu. W środowisku medycznym odrę uważa się za najpoważniejszą chorobę wirusową dzieci. Jeżeli u dziecka pojawi się podrażnienie spojówek, nieżyt gardła, górnych dróg oddechowych i tzw. kaszel „szczekający” (suchy, męczący), możemy podejrzewać odrę. Dodatkowo na wewnętrznych ściankach policzków uwidaczniają się białe plamki podobne do wykwitów pleśniawkowych. Dziecko dostaje wysokiej gorączki, nawet do 40 stopni. Na ciele zaczynają mnożyć się intensywnie czerwone plamy z nieregularnymi, drobnymi grudkami. Najpierw pojawiają się na głowie za uszami i na twarzy, by w końcu opanować całe ciało. Przy tym jednak dziecko cały czas ma katar i kaszle. Jego spojówki i powieki są zaczerwienione, oczy mocno reagują na światło, twarz wygląda jak po długotrwałym płaczu. Stan taki utrzymuje się kilka dni, po czym wysypka robi się brunatna, a naskórek na ciele zaczyna się złuszczać.
  • Wesz głowowa bytuje na skórze owłosionej głowy i żywi się krwią. Samica wszy w ciągu miesiąca życia (średnia długość życia) składa około 300 jaj, które nazywamy gnidami, a za pomocą swoistej wydzieliny przytwierdza gnidy przy nasadzie włosów. W miarę wzrostu włosów gnidy oddalają się od powierzchni skóry głowy-dzięki temu możemy
    w przybliżeniu określić czas trwania wszawicy. Do zakażenia wszami dochodzi najczęściej przez kontakt bezpośredni lub pośrednio przez np. czapki, grzebienie, szczotki itp.

Wszawica najczęściej szerzy się wśród dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym dotyczy również osób o niskim poziomie sanitarno-higienicznym.

Podstawą rozpoznania wszawicy jest stwierdzenie pasożytów lub gnid, które mogą przypominać łupież, jednakże w przeciwieństwie do łupieżu nie można ich łatwo zdjąć- właśnie dzięki wydzielinie, którą samica przytwierdza jaja do włosa. Najczęściej w/w zmian należy szukać w okolicy potylicy, skroniowej oraz zausznej głowy. Bardzo istotnym objawem, który może nasuwać nam podejrzenie, że mamy do czynienia z wszawicą, jest częste drapanie się w głowę dzieci.

Profilaktyka i zapobieganie

Zaleca się aby:

  • profilaktyczna kontrola włosów dzieci stała się nawykiem rodziców, zwłaszcza jeżeli w szkole lub przedszkolu panuje wszawica(rodzeństwo). Istnieje duże prawdopodobieństwo zarażenia;
  • sprawdzać głowę dziecka raz na dwa tygodnie;
  • profilaktyczną kontrolą włosów poddała się cała rodzina, aby zapobiec ponownym zakażeniom;
  • domownicy nie korzystali wspólnie z rzeczy osobistego użytku, takich jak: grzebień` lub szczotka, gumki do włosów, opaski do włosów, ręczniki, czapki, szaliki i inne ubrania;
  • unikać bezpośredniego kontaktu z głowami/włosami z innymi ludźmi. Zasada ta dotyczy przede wszystkim dzieci;
  • sprawdzać głowę dziecka po każdym powrocie z wakacji, wycieczek, po przyjściu z basenu, przyjęć rodzinnych i u znajomych oraz Kinder Bali
  • Owsica jest chorobą pasożytniczą wywołaną przez nicienia– Enterobiusvermicularis, popularnie zwanego owsikiem. Jest on najczęstszym pasożytem przewodu pokarmowego człowieka. W przypadku owsicy to człowiek jest jednocześnie źródłem zakażenia
    i rezerwuarem pasożyta. Aby doszło do zakażenia jaja owsika muszą zostać połknięte. Najczęściej są one wprowadzane do przewodu pokarmowego za pośrednictwem „brudnych rąk“– w wyniku kontaktu bezpośredniego z chorymi lub pośredniego (np. brudna pościel, deska sedesowa, skażone zabawki). Objawem charakterystycznym dla owsicy jest świąd odbytu, który występuje w nocy. Może być przyczyną min. bezsenności. U osób stwierdza się również utratę apetytu oraz drażliwość. Choć trzeba być świadomym, że większość zakażeń może przebiegać bezobjawowo!

Profilaktyka i zapobieganie

Zaleca się aby:

  • myć ręce po powrocie do domu, przed każdym posiłkiem i po wyjściu z toalety; DOPILNUJ, ABY DZIECI ROBIŁY TO SAMO;
  • przestrzegać dokładnego mycia jarzyn i owoców przed jedzeniem;
  • obcinać dzieciom krótko paznokcie;
  • dzieci nie obgryzały paznokci, nie oblizywały palców, nie trzymały w ustach kredek, długopisów itp.;
  • szorować zabawki mydłem i płukać pod bieżącą wodą, zwłaszcza te wynoszone na podwórko;
  • podmywać dzieci rano i przed snem wodą z mydłem;
  • dzieci nie spały z dorosłymi;
  • często zmieniać pościel;
  • bieliznę osobistą zmieniać codziennie;
  • na noc zakładać dziecku obcisłe majteczki, aby utrudnić drapanie;
  • codziennie prać nocną bieliznę;
  • ręczniki i ścierki kuchenne codzienne gotować i prasować;
  • meble i podłogę wycierać dokładnie na mokro;

Przy wykryciu owsików u dziecka leczeniu muszą się poddać wszyscy w domu. W zależności od preparatu kurację powtarza się po 7, 15 lub 20 dniach. Po niej z reguły robi się znów wymaz. §§Dyrektor przedszkola jest zobowiązany do wdrożenia i nadzoru nad stosowaniem instrukcji.

Skip to content